De politisering van de volksgezondheid is niet alleen ongebruikelijk; het ontmantelt actief cruciale waarborgen die Amerikanen beschermen tegen vermijdbare ziekten en alledaagse gevaren. Recente acties van de huidige regering hebben de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) systematisch verzwakt, waarbij programma’s ter bestrijding van kanker, hartziekten, infectieziekten en letsel op de werkplek worden teruggeschroefd. Dit is niet alleen maar bureaucratisch geschuifel – deze bezuinigingen verhogen direct het risico op ziekte en overlijden.
De situatie is ernstig: het leiderschap van de CDC is gedecimeerd, waarbij belangrijke wetenschappers massaal zijn ontslagen of ontslag hebben genomen. Ongeveer een kwart van het personeel van het agentschap is vertrokken. Nog belangrijker is dat minister van Volksgezondheid Robert F. Kennedy Jr. deskundige vaccinadviesgroepen heeft vervangen door individuen zonder wetenschappelijke referenties, wat heeft geleid tot aanbevelingen die bestaand bewijs negeren. Dit is niet zomaar een meningsverschil; het is de doelbewuste erosie van een systeem dat is ontworpen om de bevolking veilig te houden.
Als de volksgezondheid effectief functioneert, is de impact ervan onzichtbaar: schoon water, ademende lucht en vermijdbare ziekten blijven onder controle. Maar als het mislukt, zijn de gevolgen onmiddellijk en verwoestend. Dalende vaccinatiecijfers, vertraagde reacties op uitbraken en gehinderde inspanningen om te stoppen met roken zijn slechts de zichtbare symptomen van een diepere crisis.
De onzichtbare schade is zelfs nog alarmerender: de ontmanteling van systemen voor het volgen van ziekten maakt ons kwetsbaar voor toekomstige gezondheidsrampen. Zonder robuust toezicht zullen uitbraken zich onvermijdelijk sneller verspreiden en dodelijker worden. De volgende pandemie zal niet wachten op politieke consensus; het zal de zwakheden uitbuiten die we actief creëren.
Desinformatie tegengaan en vertrouwen herstellen
Het kernprobleem is wantrouwen, aangewakkerd door doelbewuste desinformatiecampagnes. Er is een gecoördineerde inspanning nodig om valse verhalen te bestrijden, waarbij gebruik wordt gemaakt van kunstmatige intelligentie om virale mythen in realtime te detecteren en te ontkrachten. Op feiten gebaseerde berichten, geleverd via boeiende inhoud en vertrouwde kanalen, moeten net zo snel evolueren als onwaarheden.
Het vaccindebat is daar een goed voorbeeld van. Desinformatie over vaccins die autisme veroorzaken blijft bestaan, ondanks overweldigend wetenschappelijk bewijs, waardoor frauduleuze ‘detox’-therapieën mogelijk worden gemaakt en het vertrouwen van het publiek wordt aangetast. De stappen van minister Kennedy om de claims voor vaccinschade uit te breiden ondermijnen het vertrouwen verder, waardoor middelen worden onttrokken aan legitieme zorg. Wetenschappers, artsen en geïnformeerde burgers moeten deze valse beweringen actief aanvechten en op bewijs gebaseerd beleid eisen.
Een meerlagige benadering van veerkracht
De federale overheid blijft de enige entiteit die in staat is de nationale ziektesurveillance te coördineren, gespecialiseerde laboratoria te financieren, de veiligheid van vaccins te waarborgen en de respons op noodsituaties te beheren. Het Congres moet de bezuinigingen op het programma stopzetten en de verantwoordelijkheid voor geautoriseerde fondsen afdwingen. Vertrouwen op het federale systeem alleen is echter niet langer levensvatbaar.
Staten, steden en beroepsverenigingen moeten de leemten opvullen. De Northeast Health Collaborative, die tien staten en steden met elkaar verbindt, demonstreert het potentieel van regionale samenwerking voor het delen van gegevens en het beheersen van uitbraken. Op dezelfde manier zijn organisaties als de American Academy of Pediatrics tussenbeide gekomen om duidelijke, op bewijs gebaseerde begeleiding te bieden wanneer officiële aanbevelingen falen.
Universiteiten en deelstaatregeringen moeten ook de inspanningen voor gegevensverzameling behouden en uitbreiden. Het verlies van CDC-datasets zou ons vermogen om risico’s te volgen en de voortgang te evalueren verlammen. Transparantie en verantwoordingsplicht zijn van het grootste belang: het aannemen van een ‘7-1-7’-reactiemodel – het identificeren van uitbraken binnen zeven dagen, het rapporteren binnen één dag en het implementeren van controlemaatregelen binnen zeven dagen – kan de vooruitgang versnellen en het vertrouwen van het publiek vergroten.
Het pad voorwaarts: zien, geloven, creëren
Uiteindelijk kan de volksgezondheid niet partijdig zijn. We moeten prioriteit geven aan datagestuurde beslissingen, het vertrouwen herstellen door middel van transparantie en samenwerken om een gezondere toekomst te creëren. Elke vertraging bij het versterken van onze verdediging vertaalt zich in verloren levens en stijgende kosten. De formule voor succes is simpel: zie bedreigingen duidelijk, geloof in de mogelijkheid van vooruitgang en handel resoluut om ons collectieve welzijn te beschermen.
Het is nu tijd om te handelen. De inzet is te hoog om ideologische verdeeldheid de fundamentele systemen die ons beschermen in gevaar te brengen.
